گل یاس

چه بی ریا و آسمانی پر گشودند و نفس اماره ی خود را در قربانگاه تعالی و عروج در سرزمین وحی قربانی کردند.
آنها بار خود را بسته بودند و کمبود توشه ی اخروی خود را با صفا و مروه و روی جماران جبران کردند.
لبیک گفتنشان گوش جان جهانیان را از هر چه لهو و لعب بود دور ساخت و احرام بستنشان مهر و حلم وجود و سبکبالی را برایشان به ارمغان آورد.
ابراهیم خلیل الله(ع)همپا و هم صدای آنها در عید پاکی ها و توالی و تبری شیطان رجیم را لعنت فرمود و وجود مقدس پیامبر اعظم را ستود و آنگاه که سبکبال تر از کبوتران بقی در حال عروج به کمال و برائت از پلیدی بودند گرد باد وحشت و تیرگی هراسان از اتحاد اسلامی ریشه انسجام و پروازشان را گسست و دست پنهان روزگار،ناجوانمردانه طواف و سعیشان را ناتمام ساخت غافل از این که آنان که در قربانگاه قربانی شدند.
خوشا به حال این زائران خاکی و افلاکی و درود بر روح معطرشان که در قالب تنگ جسم جا نگرفت و انا للله و انا الیه راجعون بنیان پوچی و تباهی را در هم شکست.